Op onze laatste dag gaan we naar een van de best verborgen parels in Porto: de Igreja de Santa Clara. Van de buitenkant lijkt dit namelijk maar een doodgewoon kerkje in het midden van een pleintje. Het bouwen van de kerk is begonnen in 1416, samen met een klooster voor de orde der Clarissen (een vrouwelijke tak van de vroeg-franciscaanse beweging), en voltooid in 1457. De kerk is bekleed met grauwkleurige bakstenen en heeft, mede daardoor, een redelijk simpele uitstraling. De stadsmuur die er tegenaan zit is een herinnering aan de vestiging die koning Alfonso IV in 1336 om Porto liet bouwen. We zullen je verder niet vervelen met weer dezelfde architectonische beschrijving van een kerk en snel naar binnen gaan.
Wanneer de kerkdeuren open gaan en je naar binnen loopt, hangt je mond meteen open. Het interieur van deze kerk is namelijk niet alleen enorm decoratief ingericht, maar ook compleet goud gekleurd. De kerk is gevuld met verguld houtsnijwerk, uitbundige gouden kapellen en enorm gedetailleerde altaar ‘kunstwerken’. Deze uitbundigheid is eigenlijk best vreemd voor de vrij sobere orde der Clarissen. Dit is waarschijnlijk ook de reden dat een zeer controversiële restauratie in de jaren 40 plaatsvond, die alle decoratie weghaalde uit de kerk, en dus ook een erg rijke kunstgeschiedenis. Zoals je ziet is dit gelukkig allemaal weer terug gebracht naar zijn originele staat. Laten we een rondje lopen, zodat we dit allemaal in ons op kunnen nemen.
Vlak naast deze kerk is overigens ook een sinaasappelboomgaard te vinden, een heel ander soort goud. Misschien kunnen we daar wel wat lekkere sinaasappelsap scoren, dus laten we daar heen lopen!
