Beste reizigers, ik begin deze dag met ernstig nieuws. Ik denk dat we bespied worden en ik heb het niet over de FBI. Sommige geloven mij niet en beweren dat ik grootheidswaanzin heb, maar beste mensen dit kán geen toeval meer zijn. Overal waar we komen, is hij ook, of nouja een deel van hem: Keulen, de hoge Veluwe, en wellicht voor sommige van ons Rotterdam en Eindhoven en nu kunnen we ook Porto aan het lijstje toevoegen. Al deze plekken hebben één ding gemeen. In al deze plekken staat een werk van Claes Oldenburg.
En toen ik dat verband zag is de bal voor mij gaan rollen. In de volksmond wordt dit de 'OSKomplottheorie' genoemd, maar wat ik hier schrijf is keiharde waarheid. Het stond in de sterren geschreven dat wij niet naar Porto zouden gaan dit jaar, maar omdat we ons blindstaarden op de portproeverij zagen we alle overduidelijke tekens van het universum niet. Zoals het teken van het Serralves Museum. Dit lijkt op het eerste gezicht een onschuldige eeneiige tweeling met het Kröller-Müller museum in concept... en dat is het ook.
Serralves bezit over een museum voor moderne kunst, een Art Deco villa en een grote (beelden)tuin. Geopend in 1999, vestigt het museum de aandacht op kunst van 1960 tot heden. In de tijdelijke exposities word je overspoeld met hedendaagse kunst. Zo exposeerde feministische Portugese kunstenares, Joana Vasconcelos, in 2019 met haar reizende expositie ‘I’m your mirror’ in het Serralves. Zowel binnen als buiten werden haar beelden getoond en niets is als het lijkt. Maar daarover hoor je meer aankomende week bij de ARTillerie! Ook is er in 2019 de zogenaamde Tree top walk in het park gezet ter ere van het lustrum. De architect is vast onderbewust geïnspireerd geraakt door Phineas en Ferb. De loopbrug leidt je door een bos en heeft adembenemende uitzichten (en niet alleen voor mensen met hoogtevrees). We zouden door de romantische uitzichten de wereld om ons heen meer gaan respecteren.
Poep, we dwalen af van de snoeiharde waarheid *pun not intended*. Ondertussen zullen jullie je vast afvragen waarom het zo is dat we niet naar Porto kunnen. Het antwoord is vrij simpel en samengevat in de bovenstaande meme. Claes Oldenburg wilde niet dat we erachter kwamen dat hij vrijwel identieke voorwerpen heeft opgeblazen tot een groot formaat in musea met een vrijwel identiek concept. Hij was bang dat we met onze onberispelijke hersenen zijn opgeblazen tuingereedschap zouden herkennen en aan elkaar koppelen. Dat mocht niet gebeuren, dus heeft hij een week lang met handen in het haar gezeten en toen zijn vlinders vrijgelaten om zijn geest te ontreinigen van kwade kabouters. Dit heeft voor het butterfly effect gezorgd en toen poem pandemie.
